نام‌های دیگر آن: جزمازج، گزمازج، جزمازق، گز خوانسار، گه‌زو، گِزگِزو، خشك انگبین، طَرفا، گز علفی، گلنگبین، مان، طَرفَةُ المَنّ، من‌والسلوی و حَطَبِ احمر می‌باشد.

۱. طبع برگ، ریشه و پوست آن سرد و خشك است و طبع شهد آن گرم و خشك است.

۲. جهت بندآوردن اسهال و اسهال خونی از پوست درخت گزانگبین به صورت جوشانده استفاده می‌شود.

۳. گزانگبین ملین و نرم كننده سینه است.

۴. گزانگبین خوانساری ضد عفونی كننده دستگاه گوارش است.

۵. جهت تقویت كبد، معده و روده از گزانگبین خوانساری استفاده می‌شود.

۶. گزانگبین خوانساری مقوی قوه باه است.

۷. گزانگبینی كه از درخت بلوط گرفته شود جهت تقویت كبد مفید است.

۸. گزانگبین خوانساری كه با آن گز اصفهان را نیز تهیه می‌نمایند جهت نرمی استخوان مفید است.

۹. جهت درمان سوختگی‌ها از خاكستر این گیاه بپاشند.

۱۰. جهت درمان یرقان كه ناشی از ضعف كیسه صفرا باشد مفید می‌باشد.

۱۱. جهت سرماخوردگی با برگ و ریشه آن بخور دهند.

۱۲. صاف كننده صدا است.

۱۳. جهت بیماری جذام ریشه این گیاه را با روغن زیتون پخته و بمالند.

۱۴. جهت ورم، گرفتگی و انسداد مجاری طحال از شهد گزانگبین استفاده شود.

۱۵. جهت درمان ورم‌های سفت كبد، بازشدن و گرفتگی‌های كبد از گزانگبین در روز حدود ۵۰ گرم از شهد آن حل كرده بنوشند.

۱۶. جهت زخم روده و اثنی عشر شهد آن را در آب‌جوش حل نموده بنوشند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: